Het Nederlands Kamerkoor is op tournee in Australië en Nieuw-Zeeland! Onze zanger Jasper Schweppe schrijft over de avonturen van het koor, zowel voor als achter de schermen. Meer informatie staat op onze tourneepagina!
Eigenlijk was het een prima nacht. Om 8:30 word ik wakker en heb als een blok geslapen. Ik heb een hotel gekregen met een slaapkamer, een ruime zitkamer en kitchenette. De meesten van ons delen zo’n appartement en hebben 2 slaapkamers. Ik ben alleen en hoef dus met niemand rekening te houden. Ik maak wat instant koffie en doe de immens grote tv aan die aan de wand geschroefd zit. Veel lokale zenders en oude Amerikaanse series. Niet veel soeps eerlijk gezegd.
Ik neem de dag van vandaag een beetje door. Ik google mijn routes. Er is nog een ding bijgekomen. Ik wil ook graag naar de Adelaide Central Market. Markten zijn vaak levendig en leuk om rond te hangen. Ik tekst wat met het thuisfront en opeens merk ik dat mijn iPhone op niets meer reageert. Het scherm is zwart en er beweegt alleen heel vaag zo’n balletje in de rondte. Oh nee! Niet nu! Vorig jaar in Praag heb ik 20 minuten gedacht dat mijn phone gestolen was. Ik ontdekte hem toen in een jaszak waar ik hem normaal nooit opberg. In die 20 minuten heb ik me gerealiseerd dat het helemaal niet oké is als je phone weg is, of zoals nu, kapot. Alle communicatie van hier ter plekke, maar ook met het thuisfront verloopt via de smartphone.
Hier ter plaatse krijgen we via WhatsApp vaak de laatste informatie door. Of de bus eerder of later vertrekt, of we badges krijgen en mee moeten nemen, waar de ingang van de kerk is, of je je geprinte visum moet
meenemen, etc; allemaal heel praktische informatie. We hebben daarvoor een groeps-app in WhatsApp. Dat werkt erg goed. Zo goed zelfs dat er nu een 2e groeps-app is aangemaakt om lolligheden met elkaar te delen. Zoals foto’s, grappen of locaties waar er later op de avond nog bier of wijn wordt gedronken. Daar zou ik eventueel nog wel zonder kunnen, maar geloof me, de smartphone is zo’n belangrijk onderdeel van ons bestaan geworden dat je moeilijk zonder kunt! Ik moet dus eerst naar de Apple winkel.
Het zou 12 minuten wandelen zijn naar die winkel en onderweg zie ik steeds dat verdomde zandlopertje. Het toestel wordt ook helemaal warm… Ik zie mezelf al een nieuwe iPhone kopen hier in Adelaide en vraag me af of die hier wellicht goedkoper is vanwege de wisselkoers. Een aanschaf trouwens, waar ik op dit moment helemaal niet op zit te wachten!
In de Apple winkel heeft de jongeman mijn phone nog maar nauwelijks vast of het ding start weer op alsof er niets aan de hand is… God, wat voel ik me onhandig. Ik had van alles geprobeerd, maar hij had hem binnen 10 seconden weer aan de praat. Dolgelukkig wandel ik naar buiten en zet koers naar de overdekte markt.
Op straat is het eigenlijk heel erg leuk. Er zijn hele brede staten met enorm veel auto’s. Dwars daarop smallere straten en ook grote winkelstraten. Ik zie kinderen in schooluniform. Veel Aziatische restaurants en natuurlijk de grote ketens zoals die overal zijn van Nike, H&M, Footlocker enz. Ik wandel door prachtig overdekte 19e-eeuwse passages. Ik zie betrekkelijk veel zwervers en veel daarvan behoren helaas tot de oorspronkelijke bevolking van Australië. Het schijnt hier politiek incorrect te zijn om Aboriginals te zeggen…
De markt is een heerlijk tijdverdrijf. Heel veel groente en fruit, maar ook veel luxe artikelen. Ik koop niks, want het lijkt me niet zinnig om hier Franse paté, of Duitse metwurst te kopen. Ik wandel verder omdat er in de buurt ook een winkel is met tassen en koffers. Dankzij mijn iPhone, die weer werkt, kon ik in Google Maps zoeken op Samsonite om winkel te vinden om mijn koffer te repareren.
De winkel die ik vind is precies goed. Een kleine winkel met eigen reparatie afdeling en na enige uitleg koop ik een gebruikt slot. Exact hetzelfde shine through plastic slot, alleen rood in plaats van groen. Ik kan het gemakkelijk zelf vervangen zegt de eigenaar. Ik ben dolblij. Ik hoef vandaag geen nieuwe iPhone, en ook geen nieuwe koffer te kopen!
Ik wandel verder en geniet van de zon die langzaamaan doorbreekt. Het is werkelijk heerlijk weer hier. Ik loop langs straten en pleinen. Ik zie veel beelden van 19e-eeuwse kolonialisten. Ik ben benieuwd of ze hier nog weten wie dat precies zijn. Op weg naar de botanische tuin kom ik langs een prachtig 19e-eeuws huis. Dat is iets wat hier behoorlijk opvalt in het straatbeeld. Het is een museum, dus ik wandel langs het gazon de oprijlaan op. Binnen vraag ik wat het precies is: het privé huis van Sir Henry Ayres, een 19e-eeuwer die 7 keer premier is geweest. Ik zeg dat ik ‘elderly’ ben en krijg $2,- korting. Het is een prachtig 19e-eeuws huis in koloniale stijl en de inrichting is weliswaar niet geheel oorspronkelijk, maar zeker authentiek en erg mooi. Het geeft een heel mooi beeld van hoe het er vroeger uitzag.
De botanische tuin is om de hoek en daar vind ik eindelijk een beetje rust. De tuin is prachtig aangelegd en onderhouden. Ik zie vijvers met waterlelies in bloei. Gazons waar mensen liggen te luieren. Ik zie bomen en planten. Vogels vliegen af en aan en ik hoor geluiden die ik niet ken. Geuren, zoet en kruidig, alles is anders. Ik kneus bladeren van een boom om te checken, en inderdaad, het is eucalyptus. Er is een enorme afwisseling in vegetatie en ik val echt van de ene in de andere verbazing. De spinnen, waar ik toch een beetje bang voor ben, rennen niet achter me aan. En de ene spin die ik zie is zo klein dat ie volledig ongevaarlijk lijkt. Verderop in hoge bomen hoor ik een enorm gekrijs. Ik loop er heen en er zwermt een grote groep vleerhonden boven de boomtoppen. Nog veel meer hangen er ondersteboven aan de takken. Ongelooflijk om dit te zien, zomaar in het park middenin Adelaide.
Inmiddels heb ik me aangesloten bij een groep collega’s die ik niet helemaal toevallig heb gevonden. Dankzij de iPhone en Whatsapp wist ik dat ze op 300 meter van me verwijderd waren. Heel gezellig lopen we door de tuin en omdat de 5 hier al bijna in de klok zit besluiten we om iets te gaan drinken. We maken plannen voor het eten en gaan voor een uurtje terug naar het hotel. Ik heb al ongeveer 20.000 stappen gezet zegt de iPhone, en ik begin mijn voeten te voelen.
We spreken af om Aziatisch te gaan eten. Er is zoveel keus dat we moeilijk kunnen kiezen. Ik zeg dat ik alleen ergens wil eten waar ze GEEN stinky tofu verwerken. Die geur heb ik hier op straat al een paar keer geroken, en ik ben niet sterk genoeg om dat te proberen. Het valt alles mee en we belanden in een heel leuk klein Aziatisch fusion restaurant waar we heel goedkoop een heerlijke kom met rijst en groente en andere aanvulling kunnen eten.
Om de dag af te sluiten willen we nog een glas wijn drinken en in de groeps app werden al een paar locaties gedeeld. Het drinken van een glas wijn is een heerlijke afsluiting van deze geweldige eerste dag. Morgen begint het allemaal echt! Morgen middag en avond repetities.
We hebben er allemaal zin in!
| < Terug: dag 1 | Verder lezen: dag 3 > |
