door Jasper Schweppe
Dag 4, 29 februari 2020
De wekker stond om 8 uur, en dat was maar goed ook. Ik lag nog in diepe slaap, maar het is echt beter om op te staan. Repetitie om 9:45 is altijd een beetje vroeg, en zeker nu. Ik besluit om een “big breakfast” te nemen beneden in het cafetaria. Later hebben we geen gelegenheid om te eten, en het concert is al om 12:00. We moeten dus straks pieken tijdens lunchtijd.
We repeteren geconcentreerd en we zingen een prachtig concert in een bomvolle kerk.
Buiten, wachtend op de bus, krijgen we veel complimenten van langslopend publiek. Weer valt op dat de mensen hier zo vriendelijk zijn. Tot nu toe verloopt ieder contact met de Australiërs heel plezierig. We zijn de rest van de dag welverdiend vrij en er worden plannen gemaakt om dingen te bezoeken. Het is een stralende dag met 27 °C. En omdat het strand kennelijk in 30 minuten met een tram te bereiken is is dat een aantrekkelijke optie.
We zwemmen heerlijk in de zee en gaan een welverdiend biertje drinken in een cafe met heerlijke leren Chesterfield stoelen en we genieten van de zonsondergang. De kleuren zijn prachtig. We eten ‘s avonds in een soort hippe loungebar/restaurant waar de muziek erg hard staat en sommige van ons niet veel geluk hebben met wat ze hebben besteld.
Dag 5, 1 maart 2020
Al in Nederland, voordat we vertrokken, was er een Whatsapp-groep in het leven geroepen met de naam Day Off. We zijn een hele dag vrij en die komt eerlijk gezegd als een geschenk. Vanwege de reis en het tijdsverschil zijn we er allemaal wel aan toe. We hebben besloten om de stad uit te trekken. We willen graag wat zien en er is in de buurt een wildlife park waar we de Australische dieren kunnen bekijken. We gaan een auto huren. Een andere groep met mensen hebben hetzelfde plan, maar gaan met de bus. Wij willen erna nog naar de wijnvelden rijden en naar de kust om daar ‘s avonds op een rustige plek te eten.
Ik had in Nederland een internationaal rijbewijs geregeld, dus bij het huren van de auto ben ik de designated driver. We hebben een grote veilige auto, want we zijn met 5 personen. Het is voor mij de eerste keer dat ik aan de linkerkant van de weg moet rijden en ik heb mijn volle concentratie nodig om door de drukke stad de weg te vinden. Het gaat na een paar straten eigenlijk behoorlijk goed. Het enige wat ik fout blijf doen is richting aangeven. Telkens doe ik de ruitenwissers aan als ik de richting wil aangeven… We bereiken het park en het is heerlijk om daar rond te lopen. Het park ligt hoog en uitgestrekt op een heuvel en we hebben een prachtig uitzicht op Adelaide en in de verte de oceaan. Er is behoorlijk veel wind en met ongeveer 21 °C voelt het frisjes aan. Maar oh, wat is het heerlijk op die heuvel. We zien kangoeroes in alle maten. Kleintjes die heel snel weghoppen, maar ook grotere en zelfs een reusachtige die erg gespierd is en op een bokser lijkt. We zien een moeder met een jong in de buidel. We zien koala’s en twee slapende wombats. Heel veel prachtige vogels en emus. Natuurlijk komen we de groep met andere zangers tegen en we zeggen elkaar gedag alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.
We gebruiken een eenvoudige maar opvallend lekkere lunch in het park en rijden naar Hahndorf. Dat zou een klein dorp moeten zijn met veel oorspronkelijke Beierse invloeden. We parkeren bij een hotel en wandelen langs de Main street. Eerlijk gezegd valt het dorp een beetje tegen. Of wij zijn in Europa natuurlijk wel wat gewend aan oude gebouwen en schoonheid. Langs de Main street zijn allerlei winkeltjes die van lelijkheid aan elkaar hangen. We rijden weer weg en zoeken een wijnboer. Het stikt van de wijnboeren in de omgeving. Ze produceren Grüner Veltliner; sowieso niet mijn favoriete wijn, en proeven kost $ 5,-. De wijn zelf is te koop vanaf $ 35,- per fles, ongeveer € 25,-. Dus niemand wordt heel enthousiast. Ik kan trouwens niet eens proeven want ik moet nuchter blijven om links van de weg te rijden.
We besluiten naar de kust te rijden. Naar Henley Beach, een rustig gebied. Het is daar inderdaad heerlijk rustig en we wandelen wat langs het strand. We lopen de prachtige pier op en voelen de wind in onze haren. We ontmoeten daar Peter Dijkstra en hij gaat met ons mee eten. We eten gezellig in een Italiaans restaurant en zien de zon weer naar links ondergaan.
Morgen is weer een belangrijke dag. We repeteren morgen een beetje langer om het 3e programma verder af te werken. En een aantal van onze zangers repeteren samen met de Noren, Engelsen en de Australiërs aan het 40 stemmige motet Spem in Alium, het afsluitende stuk van het festival. En dan zingen we ‘s avonds ons laatste concert in een uitverkochte Town Hall.
