Na haar doctoraal examen ging zij naar het Conservatorium van Amsterdam. Als zangstudent daar was zij zeer gelukkig met haar docente Margreet Honig. Niet alleen vanwege diens zeer inspirerende lessen, maar ook vanwege het feit dat toen Elsbeth eenmaal zelf haar eerste Passies ging zingen, Margreet haar naar Jard van Nes stuurde voor coaching van de altaria’s. Ook deze lessen waren bijzonder waardevol!

Oratorium

Inmiddels maakt Elsbeth Gerritsen als zangeres deel uit van de Nederlandse Bachvereniging, en is zij de alt in Quink, een vocaal kwartet dat internationale bekendheid geniet. Zij soleerde met gerenommeerde ensembles als Asko|Schönberg, Camerata Trajectina, Klangart Berlin, en VocaalLAB. Zo zong zij onder meer de Altrapsodie van Brahms, Alexander Nevsky van Prokofjev, en M is for Man, Music, Mozart van Andriessen.

Ook zingt zij veel oratoriumrepertoire, waaronder het Stabat Mater van Haydn, de Petite Messe Solennelle van Rossini, L’Enfance  du Christ van Berlioz en het Requiem van Verdi.

Opera

Op het operatoneel vertolkte Elsbeth Gerritsen onder andere naïeve Miranda in The Tempest van Purcell, pragmatische Yola in een wereldpremiere over immigranten (Two Caravans van Guy Harries), goedlachse Voedster in Boris Godoenov van Moessorgski, wraakzuchtige Klytaemnestra in Oresteia van Xenakis/Van Parys, drankzuchtige echtgenote van Noach tijdens de zondvloed in Brittens Noye’s Fludde, en teerbeminde Vrede in de oudste Nederlandse opera: het zangspel De Triomfeerende Min van Carolus Hacquart uit 1678.